زیبایی باید به مزاجت بسازه وگرنه..

یکی از بزرگان هنر معاصر، به دعوت یکی از دانشجویان خود به کافه ای میروند و دانشجو بهترین قهوه کافه را سفارش میدهد؛

بعد گفتگو و نوشیدن قهوه ، دانشجو آدامسی تعارف میکند به استاد

استاد لبخندی میزند و امتناع میکند و دلیل جالبی می آورد :

نمیخوام طعم دلنشین قهوه از دهان و کامم با طعم تند آدامس دارچینی از بین برود…

——————————————-

وقتی پای حرف استادی رفتی که مستت کرد ،

کتاب خاصی خوندی که جانت را روشن کرد ،

موسیقی فاخری شنیدی که گرمت کرد ،

نگذار طعم دانش ، روشنایی و گرمای جدیدت با معاشرتهای بیهوده یا مطالعات بی ربط یا وقت گذرانی های مهم برای بقیه ولی بی اهمیت برای تو ،

حرام شود

نگذار صداهای دیگر ، هارمونی موسیقی فاخرت را بهم بریزند ،

باید کاری کنی آن طعم ” بزرگ شدن” در جانت بماند

برای “بزرگ ماندن” باید هم کارهای بزرگ کرد ( ان الله یحب معالی الامور) ؛ هم بزرگ رفتار کرد هم با آدمها ی کوچک و ایده های کوچترشان دم خور نبود

خلاص!