حرف، حرف مرده؟؟؟

سلام
وقتی یه مرد تحصیلکرده سی ساله در ابتدای رابطه میگه: “چون من یه مرد سنتی هستم، این برام یه اصله که توی این رابطه و بعد از ازدواج همیشه حرف حرف من باشه و تو باید بگی چشم، و اگه میتونی این شرطو قبول کنی بسم الله” آیا این میتونه نشونه خودشیفتگی اون آدم باشه؟ و اگر هست، آیا باید ازش دوری و رابطه رو تمام کنم؟
=============

هانیای گرامی

1. وضعیت ازدواج بچه های دهه ۶۰ به نحویست که مردان سن بالاتر که معمولا به انتخاب سن پایین تر اقدام میکنند ، تعدادشان کمتر است یعنی در برهه ای از جمعیت شناسی کشور هستیم که طبق منحنی زیر ، دختران متولد ۶۰-۶۶  تعدادشان کمی بیشتر است از پسران ۵۵-۶۰ ؛ نتیجه ساده اش اینه که همسن گزینی ، هوشمندی خوبیه در این دوران و نباید خیلی ساده فرصتهای ازدواجی را با حساسیت های نابجا ف فرستاد رو هوا
2. مورد شما را که میخوانم به نظرم میرسه این اقا شاید در یک رابطه ای بوده که دختر مقابل ، با بحثهای بیهوده و بی انتها ، پسر را به خستگی و فرسودگی روانی کشونده و الان دیگه پسر ترس از تکرار آن تجربه را داره و حاضر نیست تو زندگی مشترکش ، چنین کابوسی را تجربه کنه؛
3. شایدم در خانواده ای بزرگ شده که الگوی رابطه پدر و مادر از چنین طرحی تبعیت میکرده که یک نفر حرف میزده و بقیه اطاعت میکرده اند. این الگو لزوما بد نیست اگر توش انصاف باشه ولی امروزه ، با جریانات جنبش جهانی زنانه ، بعیده چنین مدلی قابل تحقق باشه
4. سوال اینه این آدم چرا احتیاج داره حرف دیگری را به عنوان همسرش نشنوه؟ یا خودش را خیلی عقل کل میبینه یا همسر را ناقص العقل میبینه !

یه زمان میگیم  “من سکاندار این قایقم و حرف آخر را میزنم  و مسوولیتش را هم میپذیرم “، اون وقت فضای گفتگو و مشورت بازه و قابل تحمله و اوضاع برای همسر هم مطلوب میشه. یه زمان نه ، اساسا قایقمون یه نفره است و جایی برای یکی دیگه نیست !
یه زمان  هم مرد با این حرف ترسهاش را میخواد پنهان کنه از نداشتن مهارت متقاعدسازی و …
به هر حال جواب یه خوب  میتونه این باشه که که “من مطیع مرد منطقی هستم که بلده دیدگاههای خودش را بیان کنه و من را دچار استرس بردگی نکنه”

==========================

• شصت و یکمین دوره سمینارهای دکتر شیری  “ازدواج مثبت= مهارت انتخاب همسر” و تست ACL و مدلینگ خواستگاری ، آغاز  ۱۵ مهر
• تک سمینار  استثنایی ” خودکم بینی، خودشیفتگی، اعتماد به نفس” سه شنبه ۲ مهر