به سمع و نظرتون رسید که تاریخچه انسان پر است از تجربیات عجیب. همچنین ،خدمتتون عرض شد که اونچه که تبیین می کنه و به زندگی انسان معنا می بخشه مجاورت با زیبایی است. بنای ما بر این نیست که در این شب ساحت فلسفی به بحث بدهیم بلکه فقط بسنده می کنیم که اگر برهانی هست، این برهان را در پیش بگیریم. به عرض رسید که مجاورت با زیبایی انسان را نرم و مجاورت با نا زیبایی انسان را تلخ می کند.

اید دختر باشى تا بدونى چه دردى داره بگن: مهریه دختر دیپلمه انقدره، لیسانسه بیشتر، فوق لیسانس انقدر و… به خدا تو بقالى و سوپرمارکت هم اینجورى رو اشیاء قیمت نمیذارن
باید دختر باشى تا بدونى چه دردى داره که تنها موندن رو به زنگ تفریح شدن و دم دستى بودن ترجیح بدى بعدش بهت بگن “بى عرضه”
باید دختر باشى تا بدونى چه دردى داره که موى سر و قوسهاى بدنت و مانیکور و پدیکورت بیشتر از افکار قشنگت به چشم بیاد

روزهایی هست که غمی سراغت می آید و بیشتر ” خودت ” می شوی چند شبی بود حال جسمانی ام خوب نبود…شک کرده بودم خبری هست…آزمایشی نوشتم و رفتم آزمایشگاه…تکنیسین بهم گفت ” ۴۵ دقیقه دیگه میتونید گزارش را تلفنی بگیرید آقای دکتر“

حالم همچنان خوب نیست…عرق کرده ام…نیمه امیدوار زنگ میزنم آزمایشگاه…شکی که کرده بودم متاسفانه درست از آب درآمد ! برای لحظاتی کمرم خم میشود…از بهشتی بیرون می افتم که میلیونها نفر پیش از من، این تجربه تلخ را کرده اند…زیر لب میگویم لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

بالاخره اونی که این سطور زیبا را نوشت باید یک تقارن و تناسبی در خودش باشد که اینطور متقارن و متناسب بنویسد. او سالها تمرین می کند تا دستش به آن اندازه که لازم است برود و بعد این زیبایی به چشمان تابیده می شود و ما لذت می بریم.